Un leñador ten tres fillas. Cada vez que o leñador vai ao bosque, deixa un rastro para que elas o atopen sen problemas. Deste xeito, as tres cativas cando lle levan a comida ao seu pai, van por un carreiro sinalado con pedras, paus e pallas. Mentres, un oso trama un plan para raptalas, e cando volven para á casa, as tres caen na trampa e seguen unha pista equivocada que as leva cara á cova do oso. Pero con enxeño, as nenas argallan a súa fuxida e o oso acaba recibindo o seu merecido.
Un leñador ten tres fillas. Cada vez que o leñador vai ao bosque, deixa un rastro para que elas o atopen sen problemas. Deste xeito, as tres cativas cando lle levan a comida ao seu pai, van por un carreiro sinalado con pedras, paus e pallas. Mentres, un oso trama un plan para raptalas, e cando volven para á casa, as tres caen na trampa e seguen unha pista equivocada que as leva cara á cova do oso. Pero con enxeño, as nenas argallan a súa fuxida e o oso acaba recibindo o seu merecido.
Un conto que nos mostra os perigos do mundo, en forma de sendas que de súpeto, cambian de dirección e provocan que nos perdamos. Aínda así, tomarmos un camiño errado ten solución, só compre que con imaxinación e astucia, valoremos a situación, e tratemos de superar os obstáculos do mellor xeito posible. Resulta curioso que sexa a irmá máis vella, a responsable do plan da fuxida, e tamén que ela sexa a última en liberarse do oso, e só despois de pór a salvo ás súas irmás. Pero, a súa actuación é un xeito de animar os rapaces no seu camiño cara á madurez, etapa na que alcanzarán o desenvolvemento intelectual pleno e a independencia. A natureza simbólica dos tres elementos cos que o pai marca a senda (pedras, paus, pallas) resulta recorrente en contos de todo o mundo. No máis coñecido, quizais Os tres porquiños, por exemplo, do elemento máis insubstancial (palla), evoluciónase cara á solidez da pedra coa que o irmán máis vello constrúe a casa. A orde inversa dos tres elementos débese a que o pai apenas ofrece seguridade ás súas fillas. O leñador, xa que coñece o bosque, debe saber que a palla non é un elemento axeitado para deixar sinais. Estes fallos, unidos á desaparición das nenas, sen que nin o pai se decatara, demostran que o coidado e atención do leñador cara ás súas fillas é deficiente, polo que terán que ser eles os que tomen as iniciativas, asumir. mundo e proba a túa capacidade para resolver problemas. Tamén son salientables as coincidencias con Hansel e Gretel. No relato, Hansel marca o camiño de volta con seixos, o que xa demostra un agudo enxeño pola súa parte, e máis adiante empregará o pan relado que comerán os paxaros. A Valerio Carrik, pintor oficial da corte imperial de Nicolás II, o último tsar de Rusia, gustáballe recompilar contos populares que el mesmo transcribía da tradición oral e completaba con bosquexos e esquemas. Fábulas e historias nas que se mesturan animais e humanos sempre foron un vehículo ideal para falar cos nenos de sentimentos e conceptos, mentres se divirten e se emocionan. Co título de O oso e as tres fillas do leñador publicouse por primeira vez este relato, e na liña desta primeira versión, Pedra, pau e palla presenta unha historia obxectiva e clara, respectuosa coas construcións fórmulas, polo que viva, aínda hoxe na tradición oral rusa.
Para todos, a decoración plástica de Josep Rodés e os perfís das persoas (os nosos, moujik, mozas), typiques des contes populaires russes, révèlent l’origine de this histoire et s’accordent parfaitement avec la manière dont l’intrigue est présentée. A recompensa: unha imaxe gratificante de bonheur à la maison, para que todos os obstáculos sexan finalmente superados.
Texto de Ana Presunto, a partir dun conto clásico da tradición rusa Ilustracións de Josep Rodés
