La mamá de Marquitos estaba tan enfadada que empezó a echar humo por la boca como si fuera un dragón. Al momento, su nariz se convirtió en un pitorro; y su oreja izquierda, en un asa. Poco después Marquitos recogía del suelo una tetera que se parecía mucho a su madre. Asustado, el niño fue a ver a su vecina, a la abuela Lubi, al tío Jesús, al amigo Paco, al bibliotecario, al señor Ignacio… pero nadie parecía capaz de arreglar aquello.
A mamá de Marquiños estaba tan anoxada que empezou a botar fume pola boca coma se fose un dragón. Ao momento, o seu nariz converteuse nun biquelo; e a súa orella esquerda, nunha asa. Un pouco despois Marquiños recollía do chan unha teteira que se parecía moito a súa nai. Asustado, o neno foi ver a súa veciña, a avoa Lubi, o tío Xesús, o amigo Paco, o bibliotecario, o señor Ignacio… pero ninguén parecía capaz de arranxar aquilo.
Relato áxil, fresco e cheo de sentido do humor, que engancha desde o primeiro momento e que, mediante a combinación do cotián e do inesperado, nos traslada a un mundo fantástico e cheo de ritmo onde calquera cousa pode suceder.
Un conto para transmitirmos aos nenos o pracer pola lectura, e sobre todo para aqueles que cren que a imaxinación constitúe a mellor ferramenta para aprender da realidade.
O ilustrador portugués João Vaz de Carvalho, coas súas imaxes, conecta co surrealismo do texto e crea personaxes característicos, de pose ríxida e ollos grandes, nun imaxinario particular que xoga coa fantasía e o humor.
DIPLOMA PREMIOS VISUAL DE DESEÑO DE LIBROS 2007
Texto deRaquel Saiz Ilustracións de João Vaz de Carvalho
