A vella Lulula

Lulula enxaboou e refregou

o seu camisón de algodón,

a súa bata de seda,

as medias de punto,

a súa saia de pana,

a súa blusa de liño,

o mantón de la,

e as súas luvas de felpa.

Aclarouno todo con auga, mirou ao ceo…

e torceu o bico:

estaba a piques de caer unha boa treboada!

A vella Lulula decide lavar a roupa e colgala a secar no patio, a pesar do agoiro de tormenta. Voces misteriosas do seu xardín e que aparentemente proceden da cerdeira, o patinete, o sacho, o pozo, o balancín e ata do seu papagaio e do seu can, intentan disuadila.

Do mesmo xeito que na súa última colaboración con OQO, Ranilda, Mar Pavón volve facer uso da fantasía e da maxia neste divertido conto acumulativo en que o xogo e a adiviña atrapan o lector.

Mar Pavón tamén xoga, como nos relatos clásicos, co número sete tan presente nas historias tradicionais. O lector acompaña a Lulula cando enxaboa e refrega unha a unha as sete pezas da súa coada; cando lles pregunta polo tendal aos sete personaxes que habitan no seu patio; e son sete as cores do arco da vella que aparece, tras a treboada, cunha feliz sorpresa para a velliña.

Nesta historia Mar Pavón ten como aliada a imaxinación de Alessandra Cimatoribus. Á ilustradora italiana resultoulle divertido este traballo no que interpretou o texto para xogar co lector e a propia Lulula. Así, decidiu introducir no relato criaturas misteriosas e dous pícaros ratiños, que un fiel lector de OQO saberá recoñecer.

Cimatoribus non se limitou a dar vida a estes habitantes máxicos e pícaros. Así, como contrapunto á actitude de desconcerto da vella Lulula, crea un personaxe máis para o relato de Mar Pavón: o gato.

O felino é o único consciente do que está pasando e os seus ollos indícanlle sempre ao lector cara a onde debe dirixir a súa mirada. A elección deste animal non é casual, Cimatoribus é consciente dos valores de —sabio e prudente— que se lle atribúen.

As ilustracións en acrílico sobre papel —con algunhas accións realizadas con lapis de cores, plumas, tinta e colaxe— caracterízanse por tons vivos que transmiten a enerxía e forza vital de Lulula.

Esta é a razón de que Cimatoribus a vista de laranxa, a pesar de que non é unha cor utilizada habitualmente polas persoas maiores. Deste xeito, representa a esas mulleres de idade que non se renden e están cheas de enerxía e frescura como toda a historia.

Texto de Mar Pavón

Ilustracións de Alessandra Cimatoribus

Tradución do castelán de Paco Liván