Colección

Diona

Juan Senís & Oscar Sabini

ISBN 978-84-9871-424-1

21,00

Cantidade:
INFORMACIÓN
  • Paxinas 40 páxs.
  • Encadernación cartoné
  • Medidas 24x30 cm
  • Publicación xaneiro 2013

 

Todos os días

Diona víñame buscar

ao saír da escola

e levábame a súa casa
que estaba enriba da miña

 

Pasabamos alí a tarde xuntos,
porque mamá traballaba ata as oito.

 


Descrición

 

Todos os días

Diona víñame buscar

ao saír da escola

e levábame a súa casa
que estaba enriba da miña

 

Pasabamos alí a tarde xuntos,
porque mamá traballaba ata as oito.

 

Ao principio,
a súa casa non me gustaba,
porque só había
unha mesa longa,
unha cadeira coxa,
unha cama dura
e un reloxo parado.

 

Pero, pouco a pouco,
empezouse a encher,
porque, cada día,

Diona chegaba con algo novo.

 

Co álbum Diona, OQO editora amplía a súa colección Qontextos e dá mostras, unha vez máis, do seu compromiso con temas sociais pouco habituais na literatura infantil. Neste caso, aborda un trastorno do comportamento, a síndrome de Dióxenes, que padece un 3% da poboación maior de 65 anos.

Esta alteración psiquiátrica afecta, polo xeral, a persoas de avanzada idade que viven soas. Caracterízase polo abandono persoal e social, así como polo illamento voluntario no propio fogar e a acumulación de grandes cantidades de obxectos, lixo e desperdicios domésticos. Un dos factores máis importantes no crecemento do número de casos, é o progresivo aumento de anciáns que viven sos.

Juan Senís aclara que a historia non naceu co único propósito de alertar sobre esta síndrome, senón que, en realidade, a enfermidade foi unha escusa para falar do tema máis importante do álbum: a inocencia. Ou, dito doutro xeito, “a forma en que os nenos poden contemplar cunha mirada limpa, e libre de condena, certas condutas que os adultos catalogan como anómalas”.

O pequeno protagonista é capaz de tomarse dun xeito lúdico e festivo o costume de Diona de encher a súa casa de cousas, sen sospeitar que este comportamento é síntoma dunha enfermidade mental.

Alleo a esta dramática realidade, para o neno, os restos de tea dun paraugas roto convértense nunha ala de vampiro; os retallos dun mantel na capa dun príncipe; e tanto el como a anciá divírtense paseando por toda a casa unha caixa faladora, cando en realidade trátase dunha radio escangallada.

 

A imaxinación sen límites do pequeno e a dispoñibilidade de Diona a participar neste xogo transforman un grave problema nunha fonte de diversión e creatividade.

No entanto, finalmente, será a enfermidade a que desencadee a separación de ambos. Con todo —e como adoita suceder na colección Qontextos— cando unha porta se pecha, hai centos de fiestras que se abren, xa que a ausencia de Diona acabará propiciando a presenza da nai e unha maior atención cara ao seu fillo:

Unha tarde veu mamá
a recollerme á escola.

Que lle pasou a Diona? –pregunteille.
É que non se atopaba ben –dixo.
Fomos ao parque,
e a tomar un xeado.

Foi tan divertido
pasar toda a tarde con mamá (…)

Para abordar un tema tan delicado, Juan Senís contou cun aliado perfecto: Oscar Sabini, quen coñece de cerca a síndrome de Dióxenes, pola súa experiencia como traballador social.

O ilustrador italiano baseou todo o seu traballo en trasladar a imaxes a conexión “íntima” que se constrúe entre a anciá e o neno. Desde un primeiro momento, estivo interesado en destacar o positivo da personalidade “case máxica” da anciá, capaz de darlle unha “nova identidade” a utensilios rotos que acaban transformándose en “algo fermoso e divertido”.

A través da colaxe (con recortes de revistas, pasteis ao óleo e cartón) construíu os personaxes e ese mundo especial que crea Diona para o pequeno. A Sabini sempre lle gusta dicir que usa os anacos de papel, “como o faría un pintor coa súa paleta”. No entanto, revela que antes deste traballo —a súa primeira colaboración con OQO— nunca levara esta premisa a cabo “de verdade”.

 

Texto de Juan Senís

Ilustracións de Oscar Sabini

 

Tradución do castelán de Marcos López